Ζητείται Μάγειρας! Παλιά, προ-κόβιντ, τότε που ζούσαμε ελεύθεροι και οργανωμένοι, κάπου στις αρχές Φεβρουαρίου, υποδεχόμασταν τις πρώτες αγγελίες για θέσεις μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής, λάντζας, σέρβις. Θέσεις εργασίας σε μεγάλες ή μικρές ξενοδοχειακές μονάδες, σε πολύ ή λιγότερο ψαγμένα εστιατόρια, σε διεθνείς κουζίνες, σε παραδοσιακές ταβέρνες. Ευκαιρίες καριέρας!  

Στην, ας πούμε, μετά-κόβιντ εποχή, οι επιχειρηματίες και οι executive chef αναζητούν μανιωδώς μάγειρες και τους ψάχνουν με μεγεθυντικό φακό.

Μετά τα capital controls

Κοίταξε τώρα τι συμβαίνει! Με την ανακοίνωση των capital controls, τις μαζικές εθελούσιες εξόδους των τραπεζικών και του δημοσίου (Θέ μου τι έχουμε ζήσει!), ένα μεγάλο κύμα τεχνοκρατών (οικονομολόγοι, μαρκετίερς, σύμβουλοι επιχειρήσεων κτλ) το γύρισε στη μαγειρική σκεπτόμενος ότι «το φαγητό δεν θα σταματήσει να έχει ζήτηση άρα δεν θα πεινάσουμε ποτέ». Και τότε, γεννήθηκαν πολλοί μάγειρες. Με την ανακοίνωση του πρώτου Lockdown, ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων εστίασης κατέρρευσε. Όσοι τόλμησαν να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις το περσινό καλοκαίρι είτε κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους είτε αφανίστηκαν, οριστικά.

Στο δεύτερο lockdown, μία μεγάλη μάζα μαγείρων άλλαξε επάγγελμα. Δεν έχω καταλάβει προς τα που πήγε, πάντως δεν ασχολείται πλέον με τη μαγειρική. Ένα το κρατούμενο εδώ!

Οι σχολές επισιτισμού, με εντολή του Υπουργείου Παιδείας, συνέχισαν τα μαθήματα εξ αποστάσεως. Ένα τεχνικό επάγγελμα, δεν είναι εύκολο να διδαχθεί εξ αποστάσεως, ειδικά όταν αφορά στα πρώτα στάδια κατάρτισης, γεγονός που επιβεβαιώνουν και οι έμπειροι εκπαιδευτές μαγειρικής/ ζαχαροπλαστικής.

Όνειρα ήταν

Πολλοί σπουδαστές παραιτήθηκαν από τα όνειρά τους και, μοιραία, άλλαξαν σταδιοδρομία. Με κλειστά ξενοδοχεία, εστιατόρια, και εργαστήρια πώς να επενδύσουν για το μέλλον τους σε μία κατεύθυνση που επί μήνες παραμένει κλειστή; Συνεπώς, δεν υπάρχουν αρκετοί εκκολαπτόμενοι μάγειρες. Δύο τα κρατούμενα!

Όσοι θαρραλέοι σπουδαστές (μαζί γονείς και κηδεμόνες), αποφάσισαν να το παλέψουν και να συνεχίσουν τις σπουδές, δεν αισθάνονται έτοιμοι ή ασφαλείς για να εργαστούν στην επαγγελματική κουζίνα. Τρία τα κρατούμενα!

Οι αγγελίες αναζητούν γ’ μάγειρες για να εργαστούν 10 – 12 ώρες, 7 στα 7, με μία αμοιβή που κυμαίνεται από 400€ έως 600€. Οι ζαχαροπλάστες δεν χρειάζονται αμοιβή, γιατί-θα-μάθουν-τέχνη-δίπλα-μου. Οι λαντζιέρηδες με αμοιβή από 1 έως 2€/ ώρα, μίνιμουμ ωράριο εργασίας 12 ώρες. Αν γνωρίζεις κάποια βασικά από επαγγελματικές κουζίνες, κατανοείς πόσο σκληρό επάγγελμα είναι. Οπότε εδώ πάει το «Ό,τι πληρώνεις παίρνεις». Τέσσερα τα κρατούμενα!

Την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός των μαγείρων μειώνεται δραματικά, νέα εστιατόρια, all-day bars, brunch, ταβέρνες και καφετέριες απλώνονται σαν τα μανιτάρια. Το ένα μετά το άλλο, το ένα δίπλα στο άλλο, στην πιο μακρινή ραχούλα, στην ακροθαλασσιά, στην εναλλακτική συνοικία. Πέμπτο και τελευταίο το κρατούμενο!   

Δεν υπάρχουν μάγειρες σου λέω, νόμιζα πώς είχες αγκαζέ τον τελευταίο!

Παρότι εξακολουθώ να λαμβάνω μηνύματα του τύπου «στείλε μου κανα δυο παιδιά», «έχεις 2-3 παιδιά να παίξουν μπαλίτσα στην κουζίνα μου», «όχι κορίτσια γιατί κλαίνε εύκολα, αγόρια που αντέχουν», «καμιά ομορφούλα γιατί είναι ανοιχτή η κουζίνα» και άλλα τέτοια ταπεινωτικά και απαξιωτικά για την ανθρώπινη ύπαρξη αιτήματα, η παλιάς-κοπής αγένεια στις κουζίνες, τείνει επιτέλους να εξαφανιστεί.

Τα ειρωνικά μηνύματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για μάγειρες που θέλουν να γίνουν σεφ, για μάγειρες που έκαναν τατού-μανίκι και πλέον λέγονται σεφ, για μάγειρες που δεν ήξεραν να πιάνουν την κουτάλα και έγιναν σταρ, πάνε κι έρχονται.

Ζητείται μάγειρας

Ίσως μέσα σε αυτές τις φράσεις να κρύβονται αλήθειες από executive chef που βρίσκονται σε απόγνωση. Κατανοώ αλλά δεν συμφωνώ, και ταυτόχρονα αναρωτιέμαι εάν έχουν υψηλές απαιτήσεις από μάγειρες/ ζαχαροπλάστες, απαίδευτους πρακτικάριους ή νέους εργαζόμενους, οι οποίοι ακόμη βρίσκονται σε φάση εκπαίδευσης και δεν έχουν ολοκληρώσει τις βασικές σπουδές τους.

Σε μία ταχύτατα αναπτυσσόμενη εποχή, και σε ένα επάγγελμα που έχει όλα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του, θα πρέπει να κατανοήσουν οι υπεύθυνοι, ό,τι οι μάγειρες επενδύουν στην κατάρτισή τους. Ξοδεύουν χρήματα για δίδακτρα, σεμινάρια, στολές, εξοπλισμό, βιβλία και υλικά για δοκιμές και πειράματα. Φυσικά, επιθυμούν να αμείβονται τόσο ώστε να μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς και να συνεχίσουν να επενδύσουν στη γνώση.

Προτείνω υπομονή, ψυχραιμία., ευγένεια και προσοχή. Η πανδημία όπως ακούγεται, αν και βαδίζει προς το τέλος της, δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Όσο υπάρχουν κρούσματα που υποφέρουν δεν μας μένουν πολλά να συζητάμε. Αρκεί να είμαστε μεταξύ μας τουλάχιστον ευγενικοί. Εύχομαι υγεία και καλή σεζόν σε όσους βρήκαν ή συνεχίζουν να αναζητούν μάγειρες!

Πριν φύγετε, διαβάστε εδώ!

Αν είστε ακόμα εδώ, τότε ίσως πρέπει να δοκιμάσετε αυτό!