Εγώ γκρούπι; Έλεγα οτι δεν θα το κάνω ποτέ. Οχι μόνο το έκανα αλλά πλέον είμαι σε θέση συντάξω ένα κείμενο που είναι ο πρώτος μου οδηγός επιβίωσης για γονείς.

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή στο σχολείο (πριν κάτι αιώνες) είχα μια συμμαθήτρια που ήταν τρελή και παλαβή για το Μάικλ Τζάκσον. Τόσο παθιασμένη που έριχνε τις ίδιες γυριστές μπουκλίτσες στο πρόσωπό της για να κρύβει τα μάτια της και είχε δεμένα όλα τα δάχτυλά της με λευκή γάζα. Τη συμπαθούσα. Είχε μια γοητεία όλο αυτό αν κι εγώ δεν θα το έκανα ποτέ!

Ποτέ μη λες ποτέ όμως και μην είσαι απόλυτος γιατί κάπως τα φέρνει η ζωή και ό,τι έχεις αρνηθεί με μένος, το λούζεσαι κανονικότατα. Περνάνε τα χρόνια (οι αιώνες), αλλάζουν οι ρόλοι και ξυπνάς μια μέρα ευλογημένος σε ρόλο γονέα μίας κόρης στην εφηβεία. Και ότι μα ότι έχεις διαβάσει για την εφηβεία, ότι μα ότι έχεις ζήσει και θυμάσαι από τη δική σου εφηβεία περνάει σαν σκηνή από ταινία μπροστά σου και το ξαναζείς. Περίπου! Δηλαδή δεν ήμουν ποτέ γκρούπι. Η κόρη μου έγινε γκρούπι κι εγώ πρέπει να επιβιώσω. Το χάσμα των γενεών στο μεγαλείο του.

Από τη μία βλέπω στα μάτια της τη λάμψη, την αγωνία, τη χαρά της προσμονής, βλέπω την αντίστροφη μέτρηση των ημερών γραμμένη με ανεξίτηλο μαρκαδόρο πάνω στο γραφείο της και προσποιούμαι πως δεν το πρόσεξα. Από την άλλη βλέπω εμένα να τρέμει η ψυχή μου μη τυχόν και συμβεί τίποτα κακό, μην τυχόν πάει κάτι στραβά και δεν μπορώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα.

Κινδυνολογώ σε κάθε λεπτό, βλέπω εφιάλτες και πετάγομαι στον ύπνο μου. Κόβεται η ανάσα μου και αλλάζω δωμάτιο για να μην το προσέξει. Κι όμως το προσέχει και γελάει νευρικά. Πρέπει να μεταφέρω τις φοβίες μου; Όχι! Ξεκάθαρα όχι.

Με απλά λόγια, η ψυχολογία λέει ότι ένας έφηβος αναζητάει το είδωλό του, θέλει να φανατίζεται με έναν καλλιτέχνη γιατί -εκτός από τη χαρά της μουσικής- απλώς θέλει να απογαλακτιστεί από τα πρώτα είδωλά του, τη μαμά και τον μπαμπά. Απλώς…!

Η ρητή και κατηγορηματική απαγόρευση δεν είναι (πάντα) λύση γιατί σπείρει διχόνοιες και το μόνο που καταφέρνει τελικά είναι να χαλάνε τις καρδιές μας. Στην τελική τι κακό κάνει; Θέλει να πάει σε μία συναυλία να παρακολουθήσει από κοντά τον αγαπημένο της καλλιτέχνη. Θα γελάσει, θα τραγουδήσει, θα χορέψει και θα γυρίσει στο σπίτι πλήρης, ευτυχισμένη και κατάκοπη από την ένταση της ημέρας. Θα γεμίσει εικόνες, χαρά, αναμνήσεις και εμπειρίες.

Οπότε η θετική απάντηση γίνεται μονόδρομος. Μπαίνεις στο ρυθμό της, πας με τα νερά της και μαθαίνεις νέες φράσεις και λέξεις. Φοράς το πιο κουλ κουράγιο σου, ντύνεσαι με άνετα παπούτσια μεν, τρέντι δε -για να μην δείξεις ότι είσαι και καμιά παλιομοδίτισσα… και πας. Πας και ας σου βγει και σε κακό.

Αν με ρωτάς πώς περνάω; Πονάω, πεινάω, κρυώνω, ζεσταίνομαι, πιάνεται η μέση  μου, μουδιάζουν οι γάμπες μου, βουλώνουν τα αυτιά μου, έχω πονοκέφαλο και δεν μπορώ να αναπνεύσω. (Για τις κρίσεις πανικού και κλειστοφοβίας δεν θα σου μιλήσω γιατί το παίζω κουλ και ψύχραιμη). Αλλά ποιός νοιάζεται για όλα αυτά; Στην τελική θέλεις να είναι ευτυχισμένη και να γελάει τραγουδώντας (τα είπαμε αυτά), δέχτηκες να πάει και θα πας κι εσύ μαζί, θέλεις δε θέλεις. Η κόρη μας άλλωστε θέλει να είμαστε εκεί μαζί της για τους δικούς της λόγους (σημαντικό).

Αν με ρωτάς πώς επιβιώνω; Δεν το περνάω ποτέ μόνη μου!  Ο μπαμπάς είναι ο ήρωας. Η ασφάλεια και των δύο μας. Ψύχραιμος, χαμογελαστός (περίπου), αισιόδοξος και υπομονετικός. Τον έχω δει να μας πηγαινοφέρνει κάνοντας το σοφέρ. Να στέκεται μπροστά στα κάγκελα και να στριμώχνεται, μαζί με άλλους μπαμπάδες, με τα πιτσιρίκια κάνοντας το βράχο στην κόρη. Να γεμίζει σκόνες και χρώματα στο #ColourDayFestival κάνοντας τον φύλακα. Να κάθεται οκλαδόν στο πίσω μέρος της σκηνής κουρασμένος από την ορθοστασία, στη γωνία, πίσω από τον γερανό, εκεί που καθόμαστε όλοι οι γονείς συγκεντρωμένοι. (Ναι! Δεν είμαστε οι μόνοι).

Που μπαίνουν τα όρια; Μπαίνουν;

Κάθε οικογένεια έχει βρει το δικό της κουμπί, υποθέτω. Το δικό μας βρίσκεται στο συμβιβασμό και στη συμφωνία. Γκρούπι μεν αλλά μέχρι κάποιο σημείο γιατί δεν έχουμε δεχτεί να τρέξουμε σε αεροδρόμια, ξενοδοχεία και λιμάνια να τον/την υποδεχτούμε ή να αποχαιρετίσουμε. Πάμε στη συναυλία του, στο meet and greet με το εισιτήριό μας, στην ουρά. Κυρίες!

Άγνωστες Λέξεις – Οδηγός επιβίωσης για γονείς

Αν ανήκεις στους γονείς-γκρούπις προφανώς θα σου έχει τύχει να μιλάει το παιδί σου ακαταλαβίστηκα.

• meet and greet: Όταν ένας καλλιτέχνης δέχεται να βρεθεί με λίγους και εκλεκτούς φαν για αυτόγραφα, σέλφις και αγκαλιές.
• meet-up: Όταν συγκεντρώνονται οι φανς σε συγκεκριμένη τοποθεσία και ώρα, χωρίς τον καλλιτέχνη.
• Fanpage: Σελίδα που έχει δημιουργηθεί από φαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κυρίως στο Instagram.
• Fandom: Ιντερνετική οικογένεια, γκρουπ οπαδών ενός συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Για παράδειγμα: Directioners, Beliebers, Arianators, MMers, Ellioteers κτλ

Τι πρέπει να έχεις μαζί σου

• Νερό και νερό και νερό γιατί αφυδατώνονται εύκολα από τη ζέστη και την υπερένταση
• Κέρματα για έξτρα νερό ή αναψυκτικό.
• Καρεκλάκι, σκαμπό που κλείνει και ανοίγει εύκολα. Μην το θεωρείς αστείο. Είναι σοβαρό.
• Ομπρέλα ή τζάκετ με κουκούλα. Μας έχει τύχει να πιάνει βροχή καθώς περιμένουμε στην ουρά. Αλήθεια.
• Μονάδες στο κινητό για να μπορείς να επικοινωνείς με το παιδί.
• Στεγνή τροφή σε μικρές μερίδες, ιδανικά μπισκότα που τρώγονται μία κι έξω.
• Ζακέτα να πάρεις. Εννοείται. Βγαίνουν μούσκεμα στον ιδρώτα και κρυώνουν.

Στο μεταξύ ελπίζω, τώρα που διαβάζετε τον Οδηγό επιβίωσης για γονείς,  να μην βρισκόμαστε στημένοι περιμένοντας με τις ώρες στο Ελευθέριος Βενιζέλος. Είπαμε: ποτέ μη λες ποτέ!

Ευτυχώς, δεν είμαστε μόνο γονείς-γκρούπις, μια που απολαμβάνουμε και τις μαγειρικές ικανότητες της μονάκριβης.