Πως φτιάχνω αυγοτάραχο στο σπίτι; Έπρεπε να το μάθω γρήγορα. το τηλεφώνημα ήταν μεταξύ υπόσχεσης και απειλής.
– Εχω ένα αυγοτάραχο, τι να το κάνω;
– Να μου το στείλεις.
Ότι το αυγοτάραχο ήταν φρέσκο σαν το ψάρι ήταν προφανές. Έπρεπε στα γρήγορα να μάθω πως φτιάχνω αυγοτάραχο στο σπίτι. Έφτανε η στιγμή να συναντηθούμε και να γνωριστούμε λίγο καλύτερα ή μάλλον να γεμίσει το πρόγραμμα όλης της εβδομάδας.
Μέρα 1η. Η γνωριμία
Το κοίταξα, με κοίταξε…και το πέλαγος. Δεν είχα ιδέα τι πρέπει να κάνω. Την ίδια στιγμή το φωτογράφησα και το ανάρτησα στο facebook ζητώντας από τους φίλους μου τις πολύτιμες γνώσεις τους.
Δέχτηκα πάρα πολλές απαντήσεις για την συντήρησή του και για τους τρόπους μαγειρέματος. Γενικά, για το πως φτιάχνω αυγοτάραχο στο σπίτι.
Τελικά, όπως συνηθίζω, τα έκανα όλα “με το μάτι”. Χωρίς μετρήματα και αυστηρούς κανόνες. Ετσι κι αλλιώς ήθελα μέσα από αυτό το θαύμα της φύσης να ζήσω την μαγειρική περιπέτεια.
Αρχικά το έκρυψα όπως είναι μέσα σε χοντρό αλάτι χωρίς να μετράω χρόνο. Κάποιες πληροφορίες έλεγαν για 3-4 ώρες και κάποιες άλλες για 1 ώρα. Στη μία ώρα είχε χάσει το 50% του όγκου του αλλά το άφησα λίγο ακόμα. Εκεί κατάλαβα ότι ήταν 2 (!!!) τα αυγοτάραχα. Από δυο ίδια ψάρια.
πως φτιάχνω αυγοτάραχο: και το τρίμμα έχει την αξία του
Περίπου δύο ώρες μετά τα ξέθαψα από το αλάτι και ανακάλυψα ότι το μισό από το ένα κομμάτι είχε διαλυθεί, προφανώς από τη μεταφορά. Όταν το παρέλαβα παγωμένο δεν ήθελα να το ζορίσω γιατί σε κάποια σημεία ήταν κάπως “κρεμώδες”, ας το πω έτσι. Τελικά είχε σπάσει. Κανένα πρόβλημα γιατί, και σαν τρίμμα, εκτιμήθηκε με το παραπάνω στην πορεία.
Η πρώτη συμβουλή που δέχτηκα ήταν να το βάλω πάνω σε ξύλο. Έτσι κι έκανα. Η δεύτερη συμβουλή που έλαβα ήταν να το πατήσω δεξιά και αριστερά για να διατηρήσει τη φόρμα του ώστε στο τελικό αποτέλεσμα να σερβίρεται σωστά. Η τρίτη συμβουλή ήταν να το αφήσω σε μέρος με σταθερή θερμοκρασία, χωρίς να το βλέπει ο ήλιος.
Το ίδιο βράδυ έκοψα σε λεπτά κομμάτια το “σπασμένο” και άνοιξα μια μαλαγουζιά. Με τη δύναμη των social media που ενώνει τους φίλους και δίνει απλόχερα πληροφορίες έμαθα ότι μια Σαντορίνη, μια καλά παγωμένη βότκα, ένα παγωμένο τσίπουρο ή ένα νησιώτικο μαλτ θα ταίριαζε καλύτερα.
Μέρα 2η. Η εξέλιξη
Πρωί, πρωί με τη λαχτάρα μικρού παιδιού πήγα να καλημερίσω το θαύμα της φύσης το οποίο είχε ήδη πάρει τη σωστή μορφή.
Αναποδογύρισα τα κομμάτια για να στεγνώσει και η κάτω πλευρά, τα ξαναπίεσα στα πλάγια με ξύλα και τα άφησα στην ησυχία τους.
Ψέματα! Κάθε τρεις και λίγο πήγαινα από πάνω τους και τους μιλούσα, χτύπαγα παλαμάκια και χόρευα. Αλήθεια!
Το ίδιο βράδυ πήρα ένα κομμάτι φρέσκο και πήγα στο Γιάννη που είχε τη σωστή βότκα, στη σωστή θερμοκρασία, στα σωστά ποτήρια.
Η γεύση του ήταν συγκλονιστική. Συμπιεσμένη θάλασσα. Όχι “ψαρίλα”. Δεν του ταιριάζει αυτή η λέξη.
Θάλασσα σε πορτοκαλί έντονες αποχρώσεις.
Όσο για τη βότκα. Ασφαλώς και είχαν δίκιο. Είναι τόσο έντονη η γεύση της θάλασσας και οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό σου από καλοκαιρινά μακροβούτια, φουρτούνες και ηλιοβασιλέματα που δε θέλεις να σε διακόψει κάτι άλλο.
Μέρα 3η. Οι συνδυασμοί
Εδώ άρχισαν τα μπερδέματα. Δύσκολοι οι συνδυασμοί. Η θάλασσα είναι ανίκητη. Μόνο η γη μπορεί να παλέψει μαζί τους οπότε αναζήτησα το ίδιο φωτεινό πορτοκαλί της στεριάς.
Το πορτοκαλί είναι το χρώμα της ευτυχίας.
Ενέργεια και θερμότητα μαζί.
Φωτιά και ήλιος.
Στεριά και θάλασσα.
Γλύκα και αρμύρα.
Καρπός και αυγό.
Πορτοκάλι και αυγοτάραχο
Μέρα 4η. Η μακαρονάδα
Στο μεταξύ έχω αφήσει σ΄ένα μπωλ στο ψυγείο τα τρίμματα και αισθάνομαι ότι πρέπει να καταναλωθούν για να μη τα χάσω. Σε ένα τηγάνι έβαλα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, μια σκελίδα σκόρδο και τα τρίμματα. Ούτε αλάτι, ούτε πιπέρι.
Ο χώρος μύρισε μαγέρικο ακριτικής ψαροταβέρνας, θαλπωρή γιαγιάς που τηγανίζει μπαρμπούνια για τα εγγόνια ή απλώς αυγοτάραχο ζεστό.
Εβρασα χειροποίητα μακαρόνια που είχα πάρει από την Αμάρυνθο (γι αυτά θα γράψω ξεχωριστό ποστ) και με την πηρούνα όπως έβραζαν τα πρόσθεσα στο τηγάνι να ενωθούν οι γεύσεις.
Χρωμάτισα ένα πιάτο με λίγες ίνες ζαφορά Αστυπάλαιας που μαζεύει με τα χέρια της η Έλλη και μου έφερε από τις καλοκαιρινές διακοπές η Αργυρώ. Έπος!
Μέρα 5η. Η χαρά του μοιράσματος
Φτωχικό γεύμα με φίλους. Μια πιατελίτσα αυγοτάραχο, λίγες ταπεινές αντζούγιες ζυμωμένες με τζίντζερ, ένα πιάτο ξυδάτη αλμύρα, τα κριτσίνια της Πυλιακής γης και παγωμένο τσίπουρο της οικογένειας Σπυρόπουλου.
Η έκπληξη της βραδιάς ήρθε από τις – δωδεκάχρονες – μικρές κυρίες που δοκίμασαν αυγοτάραχο και εντυπωσιάστηκαν από τη γεύση. Και οι δύο είπαν ότι έμοιαζαν γευστικά με τα κυδώνια, τις γυαλιστερές και τα στρείδια που είχαν μαζέψει μόνες τους στις διακοπές τους.
Εχω κρύψει ένα μικρό κομμάτι για να το μοιραστώ με αγαπημένους φίλους αλλά δεν κατάφερα να κρύψω ένα κομμάτι για να το κερώσω. Ελπίζω στο επόμενο ψάρι με “Kinder έκπληξη” να ζήσω και αυτή την εμπειρία.
Πριν φύγετε, διαβάστε αυτό!