Όταν ήμουν μικρό παιδάκι ο πατέρας μου, ο τοπικιστής,  με είχε μάθει εκτός από το όνομά μου να λέω και τον τόπο καταγωγής μου. -“Πως σε λένε; Γιάννα!” – “Από που είσαι; – Από την Καλαμάτα!”. Πόσοι γνώριζαν την Πύλο παλαιότερα; Ελάχιστοι. Γι΄αυτό η εύκολη απάντηση ήταν “από την Καλαμάτα”, την πρωτεύουσα του νομού Μεσσηνίας που όλοι γνώριζαν.

Θυμάμαι πόσο είχα απογοητευτεί όταν στη μονοήμερη εκδρομή του Λυκείου μας πήγαν στην Πύλο. Ήθελα να γνωρίσω και άλλα μέρη εκτός “από το χωριό μου”, στο οποίο μας πήγαινε ο πατέρας σε κάθε ευκαιρία. Οι περισσότεροι συμμαθητές μου όμως (αν όχι όλοι) δεν την είχαν επισκεφθεί ποτέ κι ας απέχει μόλις 45΄από την Καλαμάτα. Άλλωστε εκείνα τα χρόνια οι νέοι, είχαμε μεγάλη αδυναμία στη Μεσσηνιακή Μάνη.

Στη σχολή πια και αφού πλέον είχα ενηλικιωθεί και είχα πλήρη έλεγχο των λεγόμενών μου (!) όσοι με ρωτούσαν για την καταγωγή μου απαντούσα “Είμαι από την Πύλο!”. Τότε συνειδητοποίησα ότι κανείς δεν τη γνώριζε. Στην απάντησή μου μπέρδευαν τα γράμματα και βρισκόμουν αντιμέτωπη με φράσεις όπως  “Α! είναι όμορφη η Μήλος”… “Δήλος”…”Τήλος” ακόμη και το “Πήλιο”, με πιο σοκαριστική την απορία αν “Έχει θάλασσα στην Πύλο;”. “Όχι απλώς έχει θάλασσα αλλά κουβαλάει και μία σπουδαία Ναυμαχία στον όρμο της”.

Η Πύλος ήταν πάντα μία όμορφη κωμόπολη. Οι ντόπιοι το γνωρίζαμε αλλά το κρατούσαμε επτασφράγιστο μυστικό. Δεν ήμασταν εξωστρεφείς όπως θα έπρεπε. Θέλαμε τον πλάτανο δικό μας, θέλαμε να βουλιάζει η πλατεία από κόσμο μόνο το Πάσχα και το 15αυγουστο. Θέλαμε τα καλντερίμια, τις καμάρες και τα πέτρινα σκαλιά μόνο δικά μας. Κι αν εμφανιζόταν κάποιος “ξένος” τον ρωτούσαμε “τίνος είναι”, γιατί σίγουρα από κάποιο ντόπιο ήταν εξαρτημένος. Με εξαίρεση κάποιους ρομαντικούς, συνταξιούχους γερμανούς που είχαν λατρέψει την ομορφιά της Πύλου και της γύρω περιοχής και είχαν αποφασίσει να ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους βλέποντας τη Σφακτηρία να καθρεφτίζεται στα νερά της, μαζεύοντας βότανα δίπλα από την άσφαλτο, κολυμπώντας σε μία από τις πιο χρυσές αμμουδιές του Ιονίου, απολαμβάνοντας τους νοτιάδες του Ιονίου και τον ήλιο του καλοκαιριού.

Ήταν σοφός ο Νέστορας που έχτισε στη γύρω περιοχή τα ανάκτορά του, όπως και άλλα ανάκτορα που φέρνουν στο φως οι αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ίκλαινα.  Πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο ο Ιμπραήμ στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου ενώ η σύγχρονη κωμόπολη με την κεντρική πλατεία, τις καμάρες και την καλντέρα σχεδιάστηκε από τους Γάλλους μηχανικούς του στρατηγού Mαιζόν.

Τα τελευταία χρόνια κάτι αλλάζει στην Πύλο. Μήνα με το μήνα γίνεται πιο όμορφη, λαμπερή, καλοσυνάτη και εξωστρεφής. Φαίνεται η Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε! Ίσως να μην άντεχε το ασήκωτο βάρος της ιστορίας, ίσως να αναζητούσε τη γαλήνη που είχε χάσει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ίσως προτιμούσε με την αφάνειά της να προστατευτεί από ξένους εισβολείς, να μείνει μακριά από τους πειρατές του Ιονίου και από τους βάρβαρους τουρίστες.

Αυτή η πριγκίπισσα – κωμόπολη που για περισσότερα από 100 χρόνια κοιμόταν, ίσως απλώς να περίμενε τον πρίγκιπα που θα της έδειχνε ξανά το νόημα της ζωής.

Με εξαίρεση τις πασχαλινές μέρες ή τους δύο καλοκαιρινούς μήνες των διακοπών, κατά την περίοδο της ελαιοσυγκομιδής ερήμωνε η κωμόπολη. Μέχρι το μεσημέρι τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο και οι γονείς εργαζόντουσαν στα χωράφια τους. Δεν κυκλοφορούσε ούτε γάτα κατά τις μεσημεριανές ώρες. Μοναδικές φιγούρες ήταν οι λιγοστοί ηλικιωμένοι που έπαιζαν τάβλι στα μικρά καφενεία της πλατείας. Μια ερημωμένη πολιτεία. Θυμάμαι πως παλαιότερα δεχόμουν παράπονα από φίλους εκδρομείς που φτάνοντας στην πλατεία δεν έβρισκαν εστιατόριο για να φάνε αφού έβρισκαν τα πάντα κλειστά.

Βρέθηκα μέσα Νοεμβρίου στην περιοχή και είδα ζωντάνια στους δρόμους. Ανθρώπους ευγενικούς να περιμένουν υπομονετικά στις τράπεζες, ζωηρούς αγρότες με φορτωμένα σακιά ελιές, κομψούς κυρίους αγκαζέ με τις κυρίες τους να μας καλημερίζουν με σπαστά ελληνικά. Η Πύλος δεν είναι πια έρημη και μόνη.

Μέσα σε λίγα χρόνια η Πύλος απέκτησε δραστηριότητες για τα παιδιά που κατοικούν μόνιμα εκεί. Μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων διαθέτει αξιόλογη Σχολή χορού, Αθλητικές Ομάδες, Μουσικό Ωδείο με αξιέπαινη Φιλαρμονική Ορχήστρα κα.

Για πρώτη φορά φέτος, στις 19 και 20 Οκτωβρίου,  έπειτα από 190 χρόνια μετά τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου διοργανώθηκε  με μεγάλη επιτυχία μια φαντασμαγορική επέτειος που θα συνεχιστεί και τις επόμενες χρονιές.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την επίσημη σελίδα του Δήμου Πύλου -Νέστορος