- Κάθε ομοιότητα με πραγματικά περιστατικά είναι τυχαία και συμπωματική.
- Είμαι γονέας παιδιών και των δύο φύλων.
- Τόσο η σύζυγος μου όσο και εγώ φιλτράραμε τις σχέσεις με τις πεθερές μας και έκτοτε διάγουμε βίο ανθόσπαρτο.
Π- όπως Πεθερά, γράφει ο Δημήτρης.
Πριν αναλύσουμε το Π- όπως Πεθερά, ας ξεκινήσουμε με μερικούς ορισμούς (ή αφορισμούς):
Α. Όλοι κρύβουμε μια πεθερά μέσα μας (ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού ή του γονιού).
Β. Σύμφωνα με το Α. η «πεθερά» είναι επίκτητη ιδιότητα και όχι κοινωνικός χαρακτηρισμός.
Γ. Δεν υπάρχει καλή πεθερά.
Δ. Ακόμα και αν υπάρχει καλή πεθερά, αυτό είναι προσωρινό και αποτέλεσμα επώδυνης (για την πεθερά) υποκρισίας.
Ε. Όλοι στο τέλος καταλήγουμε στο να είμαστε πεθερές (δηλαδή κακές).
Στ. Κακές πεθερές είναι και οι άνδρες (οι πεθεροί), απλά έχουν την πονηριά να φορτώνουν την «πεθερική» συμπεριφορά στις γυναίκες (τους). Εμπεριέχει και έναν εκδικητικό χαρακτήρα αυτό. Συνήθως λειτουργούν ως ειρηνοποιοί. Στην ακραία περίπτωση: απλώς στα @ρχίδι@ τους, μια που στην ηλικία που συνήθως γίνονται και τύποις πεθεροί, το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν έχουν πρόβλημα με τον προστάτη.
Ζ. Η κάθε πεθερά θεωρεί εξ αντικειμένου ότι έκανε το καλύτερο παιδί. Άρα, αν σε μια σχέση υπάρχει πρόβλημα, το πρόβλημα δημιουργείται από το παιδί της «άλλης».
Η. Αν δεν υπάρχει πρόβλημα, το δημιουργεί η πεθερά για να δικαιώσει την ύπαρξη της.
Θ. Επίσης, -πάντα υπό το πρίσμα της πεθεράς- αν δεν υπάρχει πρόβλημα στην σχέση, αυτό οφείλεται στο ότι η μία πεθερά έκανε καλύτερο παιδί από την άλλη, οπότε στην ουσία υπάρχει πρόβλημα στην σχέση, απλά το άλλο παιδί (το δικό της παιδί) δεν το έχει αντιληφθεί ή δεν το έχει αναγνωρίσει. Οπότε, η υποχρέωση της πεθεράς είναι να επισημάνει το γεγονός αυτό στο δικό της παιδί (άσχετα αν ισχυρίζεται ότι ο/η σύντροφος του παιδιού της είναι και δικό της παιδί).
Ι. Αν η σχέση οδηγήσει σε παιδί του παιδιού της πεθεράς, φυσικά αυτό οφείλεται στην πεθερά, όχι στο γεγονός ότι το ζευγάρι ήθελε να αποκτήσει παιδί. Μην ανοίξουμε την συζήτηση στις περιπτώσεις της τυχαίας ή απρόβλεπτης εγκυμοσύνης γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Κόλαση.
Κ. Πριν και κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, η πεθερά δηλώνει ότι θεωρεί θείο δώρο το επερχόμενο εγγόνι και ιερή υποχρέωση της να το φροντίζει ώστε το ζευγάρι να είναι σε θέση να συνεχίσει την προσωπική και επαγγελματική του ζωή απρόσκοπτα. Εμπεριέχει φυσικά και την ειρωνεία περί της προστασίας της αδιατάρακτης σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού. Μετά την γέννηση του παιδιού, η υποχρέωση μετατρέπεται σε θυσία. Η θυσία αυτή περιλαμβάνει – αυτονόητα – και την συνύπαρξη με τον πεθερό-σύζυγο της, διότι –φυσικά (κατά την πεθερά)- χωρίς αυτή την θυσία δεν θα υπήρχε η δυνατότητα το παιδί της να έχει τα προσόντα (ηθικά, συναισθηματικά, επαγγελματικά, κοινωνικά) να εισέλθει εις γάμου κοινωνία με το παιδί (της άλλης πεθεράς).
Λ. Ειδικά για την αρσενική πεθερά της νύφης (τον πατέρα της δηλαδή), το μεγαλύτερο πρόβλημα του συνήθως είναι ότι δεν μπορεί να πει στην κόρη του παρουσία του συζύγου της: «Φτιάξε μου έναν καφέ». Αναγκάζεται να τον ζητήσει από την πεθερά (και σύζυγο του) με πιθανότερη απάντηση: «Τώρα έχω γαμπρό να περιποιηθώ. Φτιάξε τον μόνος σου». Με ερμηνεία: «Άει παράτα μας. Δεν φτιάχνω πια καφέ για κανέναν παρά μόνο για τον εαυτό μου, ξεμπέρδεψα!»
Μ. Προς εν δυνάμει πεθερές που έχετε γιούς: Μην τους μαθαίνετε από μικρούς ότι ο κόσμος τους ανήκει εξ’ ορισμού. Πρέπει να ξέρουν ότι ο κόσμος μπορεί να τους ανήκει κάποια στιγμή, αρκεί να αγωνιστούν για αυτό. Και να μην το καταφέρουν, δεν πειράζει. Αρκεί που αγωνίστηκαν (Αυτό μην τους το πείτε από την αρχή, μοιάζει με απόρριψη. Πέστε το μόνο σε έσχατη ανάγκη).
Ν. Προς εν δυνάμει πεθερές πού έχετε κόρες (αφορά ειδικά στις αρσενικές πεθερές): Μην τις μαθαίνετε ότι είναι πριγκίπισσες και ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος. Δεν είναι, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που θα βρεθεί αυτός που θα τις θεωρήσει πριγκίπισσες του δικού του κόσμου. Και αυτό πάλι, είναι μια συμβατική αποδοχή και πάντα υπό αίρεση. Κυρίως όμως πρέπει να τις μάθετε ότι αναφέρεται και στο παραπάνω (Μ.).
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: