Ταραμπάδος, TinosFoodPaths 2018
“Πήραμε μια μέρα το αδύνατο, το ζουπήξαμε με την πίστη μας, το λιώσαμε με τη θέλησή μας, το γιομίσαμε φαντασία, το ταΐσαμε με την προσευχή μας. Τραβήξαμε με υπομονή και επιμονή την ανηφοριά αυτού του τόπου. Ανταμώσαμε στην παλιά αγορά και ακολουθήσαμε τους ελεύθερους συνειρμούς. Με τα μάτια κλειστά ρουφήξαμε τη μυρωδιά της αρμύρας από τα μαλλιά και τους κροτάφους όσων πέρασαν από εδώ και διαλαλούσαν την πραμάτεια τους (…για σκέψου, πάει πολύς καιρός!)
Κρατήσαμε τη “νοστιμιά” και αφήσαμε στο χώρο να συνυπάρξουν η ρίγη των μικροαπολαύσεων, με τις κρυφές απογοητεύσεις. Τα ξεκαρδιστικά γέλια, οι κουβέντες περί ανέμων και υδάτων, οι χειρόγραφες επιστολές, τα οικογενειακά τραπέζια, το καφεδάκι στη λιακάδα.
Μοιραστήκαμε μια χούφτα γυαλιστερές δίπλα στη θάλασσα και κεράσια απευθείας από το δέντρο. Βρήκαμε τον τρόπο να αντικαταστήσουμε ένα εργαλείο που μας έλειπε και δεματιάσαμε τα φρεσκοκομμένα χορτάρια. Η παλιά Αγορά αποτέλεσε τη φιλοσοφική λίθο για να “μεταλάβετε” εσείς απόψε το αντίδωρο της μάνας γης.
Μονιάσαμε ξανά, μάγειρες και εθελοντές, φίλοι αγαπημένοι στα καλντερίμια του Ταραμπάδου. Γνωρίσαμε τον μπάρμπα Γιάννη που έσφιξε την πέτρα και απ το χώμα που έβγαλε, έφτιαξε το δικό του περιστεριώνα. Και λίγο πριν το σούρουπο οι σκέψεις μας ξημερώθηκαν, όπως τα πρώτα αγωνιστικά περιστέρια, σε ένα δικό μας αφηρημένο χάρτη, με τις ίδιες περπατησιές….
Τα μονοπάτια αυτά, δύσβατα μα αποτέλεσαν μια πνευματώδη σύνοψη της φιλοσοφίας μας, αλλά κυρίως μια εξαιρετική φιλοσοφία για τη ζωή…”
Φίλοι μ καλώς ορίσατε,
φίλοι αγαπημένοι
κοπιάστε στο σινάφι μας
με τα όμορφα καλούδια