Υπάρχει συνταγή; Επαγγελματίας. Ουσιαστικό.
Αυτή η λέξη δημιουργεί πάντα σύγχυση στο μυαλό μου κι είναι καιρός τώρα που θέλω να μοιραστώ τις απορίες και τις σκέψεις μου. Δεν θέλω να αναλύσω σε βάθος ούτε να γράψω κοινωνιολογικές αράδες που δεν τις κατέχω άλλωστε.
Βλέπω γύρω μού προ και μετά κρίσης επαγγελματίες να έχουν σταθερή πτωτική ή ανοδική πορεία. Που οφείλεται αυτό, ενώ όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους να αντέχουν στο χρόνο και κάποιους άλλους με τις ίδιες ή ακόμη καλύτερες προϋποθέσεις να φτάνουν στην καταστροφή;
Δίνουμε τα μέγιστα των δυνατοτήτων μας; Μεγάλη κουβέντα.
Ποιο είναι άραγε το μέγιστο του καθενός; Πόσο συνεπείς είμαστε; Πόσο καθαροί; πόσο νομότυποι; Ξέρουμε να συνεργαζόμαστε; Ξέρουμε να μοιράζουμε αρμοδιότητες; Να προβλέπουμε, να είμαστε υπεύθυνοι, να μιλάμε όμορφα και να κερδίζουμε εμπιστοσύνη, να δίνουμε σημασία στη λεπτομέρεια;
Η επαγγελματική διάρκεια στο χρόνο, Δεν είναι τίποτε άλλο από σωστό χειρισμό και σεβασμό. Σεβασμός. Η λέξη κλειδί. Αρχίζεις απ’τον εαυτό σου, την οικογένεια, τον συνεργάτη, το στηρικτικό σου πλαίσιο γενικότερα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί κουραστικά να βλέπω ανθρώπους να γκρινιάζουν διαρκώς για την κακή τους τύχη, για την κρίση, για το “μάτι” για το άστρο των άλλων. Ανθρώπους με διογκωμένο “εγώ” που τελικά αυτό στέκεται και το μοναδικό εμπόδιο στην εξέλιξή τους. Άνθρωποι που δίνουν το λίγο και απαιτούν το πολύ.
Πόσο επαγγελματίες είμαστε κάποιοι τελικά; έχουμε σταθεί στον καθρέφτη;
Έχουμε δει ποτέ τα λάθη μας; Γίναμε ποτέ ευέλικτοι;
Για να εδραιωθείς ως επαγγελματίας πρέπει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Πρέπει να “δώσεις για να πάρεις”. Όπως έλεγε κι ο σοφός λαός.
Θέμα ανεξάντλητο που δεν έχει εποχή και συνθήκη. Το μόνο που ανακαλύπτω είναι ότι τελικά έχει “συνταγή”.
Ακολουθεί παράδειγμα επαγγελματία ζαχαροπλάστη του Παρισιού. Ο οποίος νοιαζόταν για το αν θα φτάσουν οι πάστες στο σπίτι σου ακέραιες. Τι έκανε; Έβαζε ένα αυτοκόλλητο με το όνομα του σε κάθε χαρτονάκι της πάστας ώστε να μην μετακινηθούν μέσα στο κουτί.
Η σημασία στη λεπτομέρεια, αυτή με έκανε μετά από τόσα χρόνια να το θυμάμαι ακόμα!
