Γνώριζα τον Φιλάρετο Ψημμένο από τις εκθέσεις γαστρονομίας που συμμετείχαμε. Τότε ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι κλείναμε ιστορίες σε βαζάκια. Τον ξεχώριζα μέσα από τους λίγους γιατί σε κάθε βαζάκι έγραφε τον αριθμό του τεμαχίου ανά παρτίδα με κόκκινο μαρκαδοράκι. Το αξιοπερίεργο ήταν στις μικρές παρτίδες του. 2/9, 4/8 κτλ. 8 ή 9 βαζάκια δηλαδή έβγαζε η κατσαρόλα. Η κατσαρόλα του ξενώνα Amanita, στην Τσαγκαράδα, στο βουνό των Κενταύρων.

Σε αυτή τη γη μάζευε βατόμουρα, έδενε μαρμελάδες και οι ειδικοί παραμιλούσαν όχι μόνο για τη γεύση αλλά και την ποιότητα. Οι συνδυασμοί στις μουστάρδες του ήταν ευφυέστατοι και τα μανιτάρια ήταν ο Άσσος στο μανίκι του. Παρότι η τροφοσυλλογή είναι ένα αρχέγονο “trend” ακόμη και σε αυτό, ήταν πρωτοποριακός γιατί έψαχνε την τροφή μέσα στην άγρια φύση την εποχή που οι πολλοί έψαχναν την τροφή έτοιμη στο πιάτο.

Οικονομολόγος παρά λίγο, ξενοδόχος, τροφοσυλλέκτης, λαογράφος, αγρότης και
συγγραφέας πλέον αφού μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο “Οι ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ενός ξενοδόχου” και μέσα από τις σελίδες αφηγείται 34 στιγμές που θέλει να θυμάται και μοιράζεται μαζί μας 64 συνταγές από αυτές που θέλει να γνωρίσουμε.

“Δεν είναι βιβλίο μαγειρικής αλλά ούτε και βιβλίο λαογραφίας” λέει. “Είναι ένα βιβλίο οικογενειακό και χειροποίητο, φτιαγμένο σαν κουρελού από παράδοση, ιστορίες, συνταγές, αναζητήσεις στο internet, συζητήσεις με γιαγιάδες, συντροφική αγάπη, ευχές της μάνας, αναμνήσεις, μύθους και βουνό”. Είναι η ζωή του όλη δηλαδή.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο μπορείτε να βρείτε εδώ: http://amanitagastronomie.blogspot.com/

.