Ξαναδιαβάζω Ανδριώτικοι Πατατοκεφτέδες και σκέφτομαι οτι κάποιες φορές δεν είναι η συνταγή αυτό που σε αναστατώνει. Ούτε αυτή που σου σου ξυπνάει μνήμες και στιγμές. Είναι η μυρωδιά της κουζίνας, είναι η απόλαυση στο πρώτο δάγκωμα. Η γεύση που σε ταξιδεύει σε ένα μέρος γνώριμο, αγαπημένο. Σε ένα μέρος που έχεις ένα δέσιμο νοσταλγικό, έχεις ρίζες, συγγενείς και ανθρώπους αγαπημένους. Το νησί μας.
Το γελεκάκι που φορείς
Πατατοκεφτέδες έφτιαχνα. “Σιγά το πράγμα” θα μου πεις. Κι όμως όση ώρα τους κανάκευα την μελετούσα γιατί το είχα βάλει σκοπό να τους πετύχω όπως τους έφτιαχνε αυτή. Όμως μέσα από τις μυρωδιές ξαναζούσα τις ημέρες που έπιανε από νωρίς το τηγάνι στην κουζίνα για να μου μαγειρέψει, μη τυχόν και πάω στη σχολή το μεσημέρι νηστική.
Εγώ ήμουν έφηβη και δεν ενδιαφερόμουν για την τεχνική της, ήθελα απλώς να φάω τους τέλειους πατατοκεφτέδες της και να φύγω. Αυτή ήταν μοδίστρα στο Χρυσό Ψαλίδι, σύζυγος ναυτικού και καπετάνισσα στο ίδιο της το σπίτι. Μια το νησί της και μια τα βάσανά της τραγουδούσε στο… τηγάνι: 🎶το γελεκάκι που φορείς, εγώ στο χω ραμμένο, με πίκρες και με βάσανα στο χω φοδράρισμένο! 🎶
Δεν είχα μαγειρέψει ποτέ πατατοκεφτέδες γιατί δεν ήθελα να συγκριθώ μαγειρικά. Άλλωστε πάντα ήμουν αυστηρή με τη μητέρα μου και τις θείες μου “γιατί ποτέ δεν κατάφεραν να φτιάξουν τέλειους πατατοκεφτέδες σαν τους δικούς της”. Είμαι πια αρκετά ώριμη και είπα να τολμήσω, άλλωστε αν δεν έβγαιναν καλοί, δεν θα το έλεγα σε κανέναν. Θα ήταν το μυστικό μου.
“για να ‘σαι… για να με θυμάσαι“
Πήρα την συνταγή και τις οδηγίες από την μάνα που μου τόνισε τα κρίσιμα σημεία, έκοψα φρέσκια μαντζουράνα και δυόσμο από τις γλάστρες και άρχισα να τραγουδάω από μέσα μου όση ώρα ετοίμαζα τα υπόλοιπα υλικά. Είχα μια ταραχή αλλά δεν το έλεγα γιατί ήξερα ότι θα με κορόιδευαν.
Μπήκε στην κουζίνα ο ανιψιός μου, τσίμπησε έναν πατατοκεφτέ, τον δάγκωσε και είπε: “Τέτοιους έχουμε φάει στην Άνδρο, στον φίλο σου τον Γιγίνη!”
Δεν φαντάζεσαι τι χαρά μου έδωσε. Όχι γιατί τους είχα πετύχει, αλλά γιατί με μία μπουκιά, με έναν ταπεινό πατατοκεφτέ θυμήθηκε το νησί μας. Αυτό ήταν το ζητούμενο. Αυτό ήθελα να πετύχω. Να μεταφέρω στα παιδιά τις γεύσεις που θυμάμαι. Να αναγνωρίζουν μέσα από μία ταπεινή μπουκιά τον τόπο τους.
Η αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω τη συνταγή του Δημήτρη Γιγίνη που μαγειρεύει στο Sea Satin Nino, όμως είχαμε κάτι κοινό μαγειρικά. Άλλωστε δεν ήταν θέμα συνταγής. Ήταν η αφράτη υφή τους, το άρωμα των φρεσκοκομμένων μυρωδικών, το σωστό τηγάνι, το μεράκι, ο σεβασμός στο νησί.
Ανδριώτικοι Πατατοκεφτέδες: Μαγειρεύουμε γι΄αυτούς που αγαπάμε.
Υλικά #μετομάτι
- 3 μεγάλες πατάτες Νάξου
- 100γρ. κεφαλοτύρι, ίσως και λίγο παραπάνω (ιδανικά Άνδρου)
- 1 μεγάλο κλωνάρι φρέσκου δυόσμου
- 3 μεγάλα κλωνάρια φρέσκιας μαντζουράνας
- 1 αυγό
- μαύρο πιπέρι
- αλάτι μόνο αν δεν το συμπληρώνει το τυρί
- Αλεύρι για όλες τις χρήσεις
- Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
Εκτέλεση – πως φτιάχνονται οι Ανδριώτικοι Πατατοκεφτέδες
- Πλένω τις πατάτες και τις βράζω με την φλούδα τους, όχι καθαρισμένες για να μην τραβήξουν υγρά.
- Πλένω τον δυόσμο και τη μαντζουράνα, αφαιρώ τα κοτσάνια, κρατάω τα φύλλα και τα ψιλοκόβω όσο γίνεται περισσότερο.
- Αφού βράσουν οι πατάτες, αφαιρώ την φλούδα και όπως είναι ζεστές τις λειώνω με ένα πιρούνι φροντίζοντας να μη μείνουν μεγάλα κομμάτια.
- Χτυπάω ένα αυγό και το προσθέτω στις λιωμένες πατάτες.
- Προσθέτω διαδοχικά το τριμμένο τυρί και τα μυρωδικά. Ανακατεύω καλά μέχρι να δημιουργηθεί ένα ομοιόμορφο μείγμα.
- Σκεπάζω με μία μεμβράνη και το αφήνω στο ψυγείο για 1-2 ώρες περίπου.
- Σε μία λαμαρίνα απλώνω αρκετή ποσότητα αλεύρι.
- Με ένα κουταλάκι του γλυκού χωρίζω μερίδες και τις πλάθω απαλά σε μπαλάκια, μέγεθος μπουκιάς.
- Σε μία τηγανιέρα προσθέτω εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, αρκετή ποσότητα να καλύψει περίπου τα 2-3. Όσο πλάθω τους πατατοκεφτέδες το αφήνω να κάψει καλά.
- Αλευρώνω πολύ καλά τους πατατοκεφτέδες έτσι ώστε να πάει παντού και τους ρίχνω στο τηγάνι πριν προλάβουν να τραβήξουν υγρασία.
- Το ελαιόλαδο πρέπει να ζεσταθεί καλά. Μόλις μπουν στο καυτό ελαιόλαδο οι πατατοκεφτέδες θα πιάσουν πάτο και σιγά, σιγά να ανέβουν στην επιφάνεια.
- Ανακατεύω απαλά και αφήνω να αποκτήσουν χρυσή απόχρωση.
- Τους τοποθετώ σε μία πιατέλα με χαρτί για να τραβήξουν τα λάδια, τον ένα δίπλα στον άλλο, όχι από πάνω.
- Φροντίζω να είναι καλά αλευρωμένοι και οι υπόλοιποι πατατοκεφτέδες και συνεχίζω τη διαδικασία μέχρι να τελειώσει το μίγμα.
- Έτοιμοι! Ολοστρόγγυλοι, αφράτοι και λαχταριστοί. Κάθε δαγκωνιά είναι μία έκρηξη φρέσκων μυρωδικών. Από έξω τραγανοί όσο πρέπει και μέσα αφράτοι σαν σύννεφα. τόσο που με την πρώτη δαγκωνιά απολαμβάνεις μόνο την φρεσκάδα των μυρωδικών.
- Τους μεταφέρω σε ένα σε μία όμορφη πιατέλα και στολίζω με κλωνάρια δυόσμου και ματζουράνας ή ακόμη και αρμπαρόριζας όπως έκανε ο Δημήτρης.
Άρθρα Σχετικά με την Άνδρο
- Όταν η γεύση έχει όνομα και μνήμη: Στην Άνδρο τις λέμε Αυγόσουπες. Αυ-γό-σου-πες!
- Γέμιση Ανδριώτικου λαμπριάτη με Τηνιακά τυριά και λούζα Συριανή
- Ανδριώτικο παστέλι χωρίς ζάχαρη
- Ματς ή γαλατερό από την Άνδρο
