Σ΄έναν ουτοπικό κόσμο η Μεσσηνία θα είχε σε κάθε χωριό, σε κάθε πλατεία, σε κάθε γωνία ένα τζάκι, μία αξίνα, λίγο αλεύρι και άφθονο . Και όλοι θα έψηναν, σε κούτσουρα ελιάς, πέτουλες και θα τις στόλιζαν με ανθισμένα δεντρολίβανα, με φρέσκα μάραθα, με βραστά αγριοράδικα, με αλμυρή μυτζήθρα. Θα ψιλόκοβαν γουρνοπούλες και λουκάνικα με πορτοκάλι και θα τις τύλιγαν σαν τα πιτόγυρα. Ή θα τις γλύκαιναν με μαύρες σταφιδούλες, με φυστικοβούτυρο από αραχίδες, με σιρόπι , με κονφιτούρα , με άλειμμα από τσαπελόσυκα, με άθερμο πετιμέζι, με λαμπερό ανθόμελο….
Όμως μια στιγμή! Γιατί να είναι ουτοπία;

(περισσότερα…)

Αλεύρι, βούτυρο, ελαιόλαδο, ζάχαρη, καρύδια, αμύγδαλα, κανέλα, μέλι, πορτοκάλια… Όμορφα υλικά μπαίνουν στο σπίτι το Δεκέμβρη. Νόστιμα χριστουγεννιάτικα εδέσματα φουρνίζονται, ξεφουρνίζονται και στολίζουν τις εορταστικές πιατέλες. , μελομακάρονα, , αμυγδαλωτά, βασιλόπιτες. Κάθε σπίτι μετατρέπεται σε ένα μικρό εργαστήριο ζαχαροπλαστικής. Μοσχοβολάει η κουζίνα κανέλα και ζεστό μέλι, ενθουσιάζονται τα παιδιά, χαμογελάνε οι μεγάλοι.
Όσες συνταγές και να διαβάσεις, όσες γνώμες και να αναζητήσεις, πάντα το δικό σου μελομακάρονο θα είναι το καλύτερο, το πιο νόστιμο και το πιο λαχταριστό. Γιατί είναι καμωμένο με αγάπη! Το έπλασες με αυτούς που αγαπάς, γι΄αυτούς που αγαπάς. Είναι ωραίος μήνας ο Δεκέμβρης.

(περισσότερα…)