Γνώριζα τον Φιλάρετο Ψημμένο από τις εκθέσεις γαστρονομίας που συμμετείχαμε. Τότε ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα όσοι κλείναμε ιστορίες σε βαζάκια. Τον ξεχώριζα μέσα από τους λίγους γιατί σε κάθε βαζάκι…
“Δεν θέλω να γράψω ποίημα. Θέλω να κρυφτώ στο γράψιμο“. Με αυτή την φράση κλείνει το γραπτό της για την Οικογένεια, τις Ρίζες και την Επιστροφή πριν ξεκινήσει να γράφει την ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΕΞήΓΗΣΗ 22, δηλαδή για τον Έρωτα, τα Ξαφνιάσματα από Μελάνι και την Υπόκλιση στα ανείπωτα.
Πώς θα σου φαινόταν αν ερχόταν κάποιος και σου έλεγε ότι η ευτυχία είναι ίση με το μπόι σου; Ότι για να είσαι ευτυχισμένος δεν χρειάζεται να αποκτήσεις ότι σου λείπει, ούτε καν να αλλάξεις τη ζωή σου; Ε, ναι. Σίγουρα θα τον πέρναγες για τρελό. Υπάρχει όμως κάποιος εκεί έξω που όχι μόνο τα ξεστομίζει όλα αυτά αλλά κάνει βιωματικά σεμινάρια και έχει γράψει κι ένα βιβλίο μοναδικό στο είδος του.
Δε γίνεται να πατήσεις stop στο μέλλον. Δε γίνεται να κάνεις rewind στο παρελθόν. Ο μόνος τρόπος για να μάθεις το μυστικό… είναι να πατήσεις το play.
Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο το “13 γιατί” [13 Reasons Why]. Το βιβλίο αυτό, ανάλογα την ψυχολογία του καθενός, μπορεί να την επηρεάσει είτε αρνητικά είτε θετικά.
(περισσότερα…)
Επέλεξα ένα ποίημα από το πρώτο βιβλίο ποίησης της δασκάλας που είχα στην ΣΤ΄ Δημοτικού, κυρίας Μαρίκας Συμεωνίδου με τίτλο Με τα μάτια των άλλων .
Ομπρελίτσες της Εύης
Όλοι κρατάμε από μία ομπρέλα…
Όταν κάτω απ’ αυτή βρίσκονται δύο μαζί,
το ταξίδι,
και με ήλιο και με βροχή,
είναι μαγικό!