Ζητείται Μάγειρας! Παλιά, προ-κόβιντ, τότε που ζούσαμε ελεύθεροι και οργανωμένοι, κάπου στις αρχές Φεβρουαρίου, υποδεχόμασταν τις πρώτες αγγελίες για θέσεις μαγειρικής, ζαχαροπλαστικής, λάντζας, σέρβις. Θέσεις εργασίας σε μεγάλες ή μικρές ξενοδοχειακές μονάδες, σε πολύ ή λιγότερο ψαγμένα εστιατόρια, σε διεθνείς κουζίνες, σε παραδοσιακές ταβέρνες. Ευκαιρίες καριέρας!
Υπάρχει συνταγή; Επαγγελματίας. Ουσιαστικό.
Αυτή η λέξη δημιουργεί πάντα σύγχυση στο μυαλό μου κι είναι καιρός τώρα που θέλω να μοιραστώ τις απορίες και τις σκέψεις μου. Δεν θέλω να αναλύσω σε βάθος ούτε να γράψω κοινωνιολογικές αράδες που δεν τις κατέχω άλλωστε.
Βλέπω γύρω μού προ και μετά κρίσης επαγγελματίες να έχουν σταθερή πτωτική ή ανοδική πορεία. Που οφείλεται αυτό, ενώ όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε; Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους να αντέχουν στο χρόνο και κάποιους άλλους με τις ίδιες ή ακόμη καλύτερες προϋποθέσεις να φτάνουν στην καταστροφή;