Η λέξη Κιάρι προέρχεται από τη λατινική λέξη “clarus” και την μετεξέλιξή της στην ιταλική chiaro που με τα χρόνια απλοποιήθηκε και η ντοπιολαλιά την διατήρησε στο χρόνο ως κιάρο ή κιάρι χαρακτηρίζοντας έτσι την καθαρή θάλασσα, το καθαρό ελαιόλαδο που παράγουν οι ελιές στους ελαιώνες που χρωματίζουν την Κορώνη και τις γύρω περιοχές του νομού Μεσσηνίας.
Από την είσοδο του κτιρίου καταλαβαίνεις ότι κάτι διαφορετικό ζει και αναπτύσσεται εκεί μέσα. Ένα γιγάντιο γκράφιτι του Σκιτσοφρενή σε καλωσορίζει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Από τη μία πλευρά η γιαγιά με το ροζιασμένο δέρμα και το γεμάτο θαλπωρή βλέμμα και από την άλλη η εγγονή με έντονη λαχτάρα για ζωή. Δύο γενιές που τις ενώνουν λαχταριστά τσαμπιά από κόκκινες καρδιές που μετατρέπονται σε ζουμερές τομάτες. Το παρελθόν και το παρόν, το παλιό και το νέο, η παράδοση και η καινοτομία, η γνώση και η έρευνα, βρίσκονται εκεί για να σε καλωσορίζουν με το πιο τρυφερό μήνυμα.
Κράτα λίγο αγάπη, Όλο και κάποιος θα περάσει.
Στην Καλαμάτα πήγα πρώτη φορά το 1986, όταν πήρε μετάθεση λόγω τηςδουλειάς του ο πατέρας μου και έζησα εκεί 8 ολόκληρα χρόνια, όσα δηλαδή χρειάστηκαν για να τελειώσω το σχολείο. Έχω κρύψει στην καρδιά μου τα γέλια, τα δάκρυα, τις χαρές, τα φεγγάρια, τις κραιπάλες και τους φίλους. Αυτές τις στιγμές τις κρατάω για μένα. Μαζί σας όμως θέλω να μοιραστώ ένα απολαυστικό απόγευμα μιας φθινοπωρινής Δευτέρας που βρέθηκα εκεί για επαγγελματικούς λόγους, σχεδόν 25 χρόνια μετά.
Ένα σύγχρονο γλυκό όπως το γλυκό κουταλιού ελιά, εύκολο στο μαγείρεμα και ευχάριστο κέρασμα στους καλεσμένους. Συνοδεύει επίσης ευχάριστα ποικιλίες τυριών, φρουτοσαλάτες ή λευκές κρέμες και γιαούρτι.