Δύο ημέρες στα πλαίσια του 5ου Φεστιβάλ Μεσογειακής Διατροφής έζησα τις ομορφιές της Κορώνης. Οι ζωγραφιές στους τοίχους, τα κρυμμένα καλντερίμια, το κάστρο με τη μεγάλη ιστορία, το γραφικό μοναστήρι, η θάλασσα και ο ουρανός ήταν οι βασικοί πρωταγωνιστές σε κάθε μας βήμα. Χωρίς άλλα λόγια, μόνο με εικόνες ελάτε μαζί μου να τη γνωρίσουμε.
Στην προσπάθεια του ο άνθρωπος να μεταφέρει την τροφή του κατόρθωσε να κατασκευάσει σκεύη από ξύλο, δέρμα, κοχύλια, μέταλλο κ.α. Εκείνο όμως που εξελίχθηκε στην πάροδο των χρόνων ήταν ο πηλός. Κάπως έτσι έφτασε να δημιουργήσει μεταξύ άλλων και τα υπερμεγέθη πιθάρια για να μεταφέρει τα αγαθά της τοπικής γεωργικής παραγωγής.
Γευστικά παντρέματα με παραδοσιακές γεύσεις. Μια ιδιαίτερη γευσιγνωσία διοργανώθηκε στα πλαίσια του 5ου Φεστιβάλ Μεσογειακής Διατροφής, στην Κορώνη της Μεσσηνίας. Ιδιαίτερη, όχι μόνο γιατί δοκιμάστηκαν ποικιλίες από όλη την Ελλάδα αλλά και γιατί έγιναν δοκιμές με Μεσσηνιακές γεύσεις.
Η ροβίτσα, ο χυλός από κουκλάλευρο και η πατατοσαλάτα με παστό και πορτοκάλι συνδυάστηκαν με εξαιρετικά παρθένα ελαιόλαδα και πέρασαν από γευστικό τεστ.
Η λέξη Κιάρι προέρχεται από τη λατινική λέξη “clarus” και την μετεξέλιξή της στην ιταλική chiaro που με τα χρόνια απλοποιήθηκε και η ντοπιολαλιά την διατήρησε στο χρόνο ως κιάρο ή κιάρι χαρακτηρίζοντας έτσι την καθαρή θάλασσα, το καθαρό ελαιόλαδο που παράγουν οι ελιές στους ελαιώνες που χρωματίζουν την Κορώνη και τις γύρω περιοχές του νομού Μεσσηνίας.
Υπ’ ατμόν για την προετοιμασία της σαιζόν. Αλεπάλληλα τηλεφωνήματα με συνεργάτες ανά την Ελλάδα. Ένας από αυτούς από τη Σύρο. Πάστα μάραθου, σε βαζάκι.
