Συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει . Βομβαρδίζω το Δημήτρη και την Εύα με ερωτήσεις γιατί έλω θέλω να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα. Προσπαθώ να καταλάβω, να συνειδητοποιήσω… η αίσθηση του «δεν ανήκω εδώ» δεν είναι και από εμάς τόσο μακριά πλέον.
Συνεχίζουμε την κουβέντα μας. hoteliga – όπως … β’ μέρος. Η σκέψη ότι σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες η γραφειοκρατία είναι μια πληγή δεν φεύγει από το μυαλό μου. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη έχει δομηθεί πάνω σε ένα μεταβυζαντινό μοντέλο διοίκησης: Οι πραγματικοί άρχοντες είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Ένα θέμα στο οποίο ήθελα να αναφερθώ εδώ και καιρό είναι το χύμα ελαιόλαδο στο τραπέζι του εστιατορίου. Τα γνωστά μας στην Ελλάδα ανοιχτά μπουκαλάκια λαδόξυδου. Πλέον, ενόψει της ερχόμενης τουριστικής σαιζόν καθίσταται και επίκαιρο.
Πώς θα μπορούσαμε να τονώσουμε τις τοπικές επιχειρήσεις; Πώς θα ανακάλυπταν οι επισκέπτες τα αυθεντικά σημεία του τόπου μας; Ποια είναι η ταυτότητα της κάθε περιοχής; Έχει ταυτότητα; Μήπως ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε τις λιγοστές γνώσεις μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαφημίσουμε χωρίς κόστος αλλά με πάθος τους κρυμμένους θησαυρούς;