Goji Spirit – Ιδανικό τουρσί για πράσινες σαλάτες
Βρήκα επιτέλους τον τρόπο όχι μόνο να μου αρέσει το γκότζι μπέρι αλλά να το συνδυάζω και σε συνταγές. Goji Spirit: Όμορφο εμφανισιακά τουρσάκι και αρκετά ξιδάτο για να συμπληρώσει…
Βρήκα επιτέλους τον τρόπο όχι μόνο να μου αρέσει το γκότζι μπέρι αλλά να το συνδυάζω και σε συνταγές. Goji Spirit: Όμορφο εμφανισιακά τουρσάκι και αρκετά ξιδάτο για να συμπληρώσει…
Μια βαρετή Τρίτη και ένας τυπικός διάλογος στον πάγκο της λαϊκής έγινε η αφορμή για να προσθέσω ένα ακόμα τουρσί στη συλλογή μου. Τουρσί με πράσινα τοματίνια.
Τα σταφύλια που δεν μεγάλωσαν δεν είναι σφάλμα της φύσης, του καιρού, της καλλιέργειας. Η φύση σου δίνει ιδέες και επιλογές. Εσύ αποφασίζεις πώς θα της φερθείς.
Από τη στιγμή που διάβασα πως τα αγγουράκια τουρσί είναι πλούσια σε φυσικά προβιοτικά φροντίζω να έχω πάντα στο ψυγείο ένα μεγάλο γυάλινο βάζο για κάθε χρήση. Σε σαλάτες, σάντουιτς, κόκκινες σάλτσες ή σκέτα σε τσιπουρομεζέ.
Μια φορά στην Τήνο είχα στήσει αυτί δίπλα σε κάτι ντόπιους που έλεγαν ότι πάνε να μαζέψουν κάππαρη για τουρσί από ένα μέρος που δεν κατάλαβα πώς το είπαν. Μπήκα στον πειρασμό να τους ρωτήσω και μου απάντησαν: “Α! Αυτά είναι τα μυστικά του νησιού. Άμα το λέμε στον καθένα δεν θα μείνει τίποτα για μας“. Είχαν τα δίκια τους.
Το πείραμα πέτυχε! Το αγριόσυκο συνεργάστηκε με το αλατόνερο και βγήκε ένα πεντανόστιμο τουρσί Άγριο Σύκο. Όσο λοιπόν υπάρχουν ακόμη άγρια σύκα στα δέντρα, στο προτείνω ανεπιφύλακτα γιατί εκτός από νόστιμο είναι και πανέμορφο. Ιδανική περίπτωση όχι μόνο για τσιπουρομεζέδες αλλά και για γαρνιτούρα ή για στόλισμα πιάτων.
Η παράδοση θέλει την Κυριακή των Βαΐων να τρώμε ψάρι. Τους λόγους δεν χρειάζεται να σας τους πω γιατί θα τους βρείτε με μία γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Άλλωστε η δική μου ιστορία είναι αλλιώτικη. Είναι η ιστορία που φτιάχνουν οι παρέες. Ή ακόμη καλύτερα τα φαγητά που φτιάχνουν οι παρέες.
Γνωριστήκαμε τυχαία πριν λίγες ημέρες σε έναν πάγκο στη λαϊκή αγορά του Αμαρουσίου και από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι θα περάσουμε ωραία μαζί.
Την πρώτη φορά που τα συνάντησα σε ένα πιάτο ενθουσιάστηκα από τη γεύση τους, την ισορροπημένη αλμύρα τους, τη δροσιά του φρέσκου χορταρικού και την τραγανή υφή τους. Ρώτησα με ποιο τρόπο είναι μαγειρεμένα και η απάντηση ήταν: “Έτσι είναι από τη φύση τους”. Και μετά ακολούθησε η επόμενη ερώτηση: “Που τα βρίσκουμε;” για να λάβω την αποστομωτική απάντηση: “Στο χωριό σου!”.
Από μικρή ονειρευόμουν να έχω ένα σπίτι με δροσερό υπόγειο όπου εκεί να φυλάω ό,τι λαχταρούσε η ψυχή μου. Όνειρο ήταν και χώραγε πολλά. Κιούπια με λάδι, κεφαλάκια τυριά, λαχανικά στο λάδι και στο ξύδι, βότανα και μυρωδικά να κρέμονται, αλεύρι, φρούτα ξερά, βούτυρα, παξιμάδια και γλυκά του κουταλιού. (περισσότερα…)