Στο παραδοσιακό τυροκομείο της Αγγέλας Ρουγγέρη η τυροκόμιση γίνεται όπως παλιά. Η Αγγέλα Ρουγγέρη - Βίδου, είναι μια γνήσια τηνιακή γυναίκα, μάνα και γιαγιά. Δραστήρια και εργατική, μαζί με τα…
Για να καινοτομήσεις κάποιες φορές πρέπει να πας 10 βήματα πίσω. Γιατί ήμασταν πολύ πίσω… γενικά.
Θεωρώ ότι με αυτή την κίνηση πετυχαίνουν λύσεις για:
Από τις 8 έως τις 13 Μαϊου οι γυναίκες του Ταραμπάδου, του χωριού με τους περιστεριώνες, άνοιξαν τα σπίτια τους, τις αυλές τους, τις καρδιές τους για να μη μας λείψει τίποτα. Να μη λείψει τίποτα στους ανθρώπους του νησιού αλλά και στους ξένους επισκέπτες που θα ερχόντουσαν στο όμορφο χωριό τους.
Τα παραδοσιακά, γλυκά, Τηνιακά τυροπιτάκια είναι μικρά γευστικά κοσμήματα που δίνουν χρώμα, άρωμα και γεύση στις Άγιες Ημέρες του Πάσχα. Το τηνιακό “πέτρωμα” παίζει ουσιαστικό ρόλο στη γεύση αλλά η μαεστρία στο δίπλωμα της πιέτας κλέβει τα φώτα της παράστασης. Τρανταχτό δείγμα γευστικής κληρονομιάς, που περνάει από γενιά σε γενιά και καθρεφτίζει το κανάκεμα της πρώτης ύλης, την αγάπη για τη μαγειρική και την ζεστασιά της κυκλαδίτικης φιλοξενίας.
Είναι κι αυτές οι μέρες που δεν έχεις μαγειρέψει, που θες κάτι γρήγορο σχεδόν ουρανοκατεύατο. Κι επειδή αρνείσαι κι εσύ σαν κι εμένα να παραγγείλεις απ έξω θα φτιάξεις κάτι εύκολο μόνος σου, φτάνει μόνο να έχεις φροντίσει να προμηθευτείς ψαρονέφρι.
Πυλιακή γη. Ακούγεται τόσο απλό μα είναι απλά… σύνθετο. Ίσως να φταίει και το εμπλεκόμενο συναίσθημα. Ίσως. Δεν θα πω την ιστορία της, είναι γραμμένη παντού. Το πληκτρολογείς και το βρίσκεις, προτιμώ όπως πάντα να πω τα δικά μου. Τι είναι η Πυλιακή γη μέσα από τα δικά μου μάτια. Όταν αντίκρισα πρώτη φορά ένα βάζο της έγραφε θαρρώ… ελιά Καλαμών με αμύγδαλο σε Cabernet. Ήταν μικρή, τραγανή, γεμιστή με αμύγδαλο και ένα άρωμα που δεν υπήρχε όμοιο του.
Μια πίτα που φτιάχνεται με χίλιους τρόπους. Μια πίτα για όλα τα γούστα, με όλων των ειδών τα φύλλα χειροποίητο, κρούστας, κουρού, σφολιάτα ακόμη και χωρίς φύλλα. Πιάτο για όλες τις ώρες, για ορεκτικό ή κυρίως, για να το συνδυάσεις με αλκοόλ ή αναψυκτικό.
35 χρόνια πίσω, ανήμερα του Αη Γιάννη. Ο παππούς Γιαννούλης μόλις είχε ξεμπαρκάρει για τελευταία φορά και η γιαγιά Μαριόγκα έστησε γιορτινό τραπέζι για να καθίσει επιτέλους μαζί όλη η οικογένεια.
Παππούς, γιαγιά, παιδιά, αδέρφια, θείοι, εγγόνια θα καθόμασταν όλοι στο γιορτινό τραπέζι και δε θα είχαμε άδεια τη θέση του ναυτικού. Μεγάλη μέρα για την οικογένεια. Τόσο μεγάλη που η γιαγιά έφτιαξε λαμπριάτη για να την τιμήσει.