3 χρόνια πριν φτιάξαμε μαζί με τη Μυρσίνη και τη μαμά χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ζυμώσαμε, πλάσαμε όμορφα σχέδια και τα στολίσαμε με μπαχαρικά όπως αστεροειδή γλυκάνισο, πιπερίτσα, γαρίφαλο, κανέλα, δενδρολίβανο κα.
Από τη στιγμή που διάβασα τις πληροφορίες της συσκευασίας κατάλαβα ότι κάτι νόστιμο βρίσκεται στο περιεχόμενο. “ΔΙΠΛΕΤΟ. Λουκάνικο Φιλιατρών με χοιρινό, μοσχάρι, κρασί Cabernet Sauvignon, φυσικά μπαχαρικά, γραβιέρα Αμφιλοχίας, καπνιστό σε ξύλα ελιάς”. Αυτό δεν είναι περιγραφή, είναι ποίηση για τους κοιλιόδουλους σαν εμένα.
Στη Μέση του νησιού, στη μέση της ημέρας κι εμείς ανάμεσα σε δύο γενιές. Αυτή που γερνάει και αυτή που γεννιέται.
Σκοπός ήταν τα παιδιά να μάθουν τα ζυμώματα, δηλαδή να λαδώσουν τα χέρια τους, να αφρίσουν τα πορτοκάλια με τη σόδα, να λερώσουν τα ρούχα τους.