Παραδόσεις, καλικάντζαροι που έφυγαν και ξανάρχονται, φωτάκια που ανάβουν, λαμπάκια στα κόκκινα, αλλαγή διάθεσης με το λεπτό, απ’ όλα έχει η γιορτινή περίοδος. Η γκάμα είναι μεγάλη και μιας και πλησιάζουμε στο τέλος του χρόνου, τ’αφεντικό τρελλάθηκε και σε αφήνει να διαλέξεις ότι επιθυμείς.
Με τη ζάχαρη καρύδας γνωριστήκαμε όταν έφτιαξα τη δική μου Πραλίνα φουντουκιού με ελαιόλαδο, αγαπηθήκαμε όταν έφτιαξα μαρμελάδα μπανάνα και ερωτευτήκαμε όταν έφτιαξα αυτά τα μελομακάρονα. Έφτασε πρόσφατα στην ελληνική αγορά και έχει ήδη κερδίσει τις καρδιές όσων την έχουν δοκιμάσει, συμπεριλαμβανομένης της δικής μου.
Χριστουγεννιάτικοι πλανήτες, σοκολατένια λαμπιόνια με γκανάζ σαμπάνιας και καραμέλας, σοκολατένια μπατόνς ζεστής καραμέλας, κόκκινα σκουφάκια με σαμπλέ μπρετόν, συναρμολογούμενα σοκολατένια δέντρα και στεφάνια στολισμένα με τρούφες, πραλίνες και λιλιπούτεια σόρτμπρεντ ομορφαίνουν τις εορταστικές βιτρίνες.
Ξεχωρίζουν όχι μόνο για την αδιαπραγμάτευτη ποιότητα στην επιλογή των υλικών αλλά και για την άριστη εκτέλεσή τους με άρτια φινιρίσματα και έμφαση στην απόλυτη λεπτομέρεια. (περισσότερα…)
3 χρόνια πριν φτιάξαμε μαζί με τη Μυρσίνη και τη μαμά χριστουγεννιάτικα στολίδια. Ζυμώσαμε, πλάσαμε όμορφα σχέδια και τα στολίσαμε με μπαχαρικά όπως αστεροειδή γλυκάνισο, πιπερίτσα, γαρίφαλο, κανέλα, δενδρολίβανο κα.
Αλεύρι, βούτυρο, ελαιόλαδο, ζάχαρη, καρύδια, αμύγδαλα, κανέλα, μέλι, πορτοκάλια… Όμορφα υλικά μπαίνουν στο σπίτι το Δεκέμβρη. Νόστιμα χριστουγεννιάτικα εδέσματα φουρνίζονται, ξεφουρνίζονται και στολίζουν τις εορταστικές πιατέλες. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, παστέλια, αμυγδαλωτά, βασιλόπιτες. Κάθε σπίτι μετατρέπεται σε ένα μικρό εργαστήριο ζαχαροπλαστικής. Μοσχοβολάει η κουζίνα κανέλα και ζεστό μέλι, ενθουσιάζονται τα παιδιά, χαμογελάνε οι μεγάλοι.
Όσες συνταγές και να διαβάσεις, όσες γνώμες και να αναζητήσεις, πάντα το δικό σου μελομακάρονο θα είναι το καλύτερο, το πιο νόστιμο και το πιο λαχταριστό. Γιατί είναι καμωμένο με αγάπη! Το έπλασες με αυτούς που αγαπάς, γι΄αυτούς που αγαπάς. Είναι ωραίος μήνας ο Δεκέμβρης.
Για τους λιλιπούτειους κουραμπιέδες της Πυλιακής γης θα μπορούσα να γράφω για ώρες αφού είναι μια συνταγή που πέρασε από την ανδριώτισσα γιαγιά, στη μητέρα μου και μετά σε μένα και την αδερφή μου.