Είναι φορές που προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που με μαγεύει με την Τήνο. Είναι οι αέρηδες των Κυκλάδων, είναι το απέραντο μπλε σε ουρανό και θάλασσα, είναι η καθαρότητα του λευκού, είναι οι ίδιοι οι Τήνιοι και η Τηνιακή Φιλοξενία;

Συζήτησα με τους ανθρώπους που μ΄ έβαλαν στην παρέα τους, στην καρδιά τους, στα σπίτια τους. Ρώτησα για την καθημερινότητα των Τηνίων, για τους ορθόδοξους και τους καθολικούς που συνυπάρχουν τόσα χρόνια και ζουν αρμονικά.
Για τη φιλοξενία των ντόπιων που αφήνουν τις πόρτες ανοιχτές για να μπει ο περαστικός να ξαποστάσει.

Κάπως έτσι γνώρισα την Τήνο και έζησα μια δημιουργική εβδομάδα στο Tutti Blu Living Space.

Θα προσπαθήσω να τα βάλω σε μια σειρά αρχίζοντας με τη γνωριμία.
Είχα γνωρίσει την Καλλιόπη μέσω ενός σεμιναρίου που παρακολουθούσε. Είχε έρθει στο εργαστήριο μου και της παρουσίασα πως λειτουργεί μια μικρή οικοτεχνία. Μου είχε αναφέρει την Τήνο και ότι κάτι χτίζει αλλά δεν είχα καταλάβει ώσπου ξανασυναντήθηκαν οι δρόμοι μας στην παρουσίαση του TinosFoodPaths στην Αθήνα.

Με έπιασε από το χέρι και μου είπε:
Εγώ θα σε φιλοξενήσω. Σε μας θέλω να μείνεις.

Ακούγεται αφοπλιστική η πρόσκληση αλλά λογική αν σκεφτείς ότι έτσι είναι οι Τήνιοι. Ανοιχτές καρδιές που τους χωράνε όλους.

Tuti Blu και τηνιακή φιλοξενία

Το Tutti Blu Living Space βρίσκεται στο χωριό Μέση. Το χωριό ονομάζεται έτσι γιατί είναι ακριβώς στη μέση του νησιού.
Μη φανταστείς κανένα μεγάλο χωριό, ένας μικρός οικισμός 10 σπιτιών που το ένα εξαρτάται από το άλλο αφού η αυλή του ενός είναι η βεράντα του άλλου. Το ταβάνι του ενός είναι η αυλή του άλλου κ.ο.κ. Το κάθε σπίτι σχεδόν εξαρτάται από το άλλο. Η αρχιτεκτονική των Κυκλάδων.

Όπως δείχνει και η φωτογραφία οι τρεις καμάρες είναι η βεράντα του Tutti Blu, ενώ η τέταρτη δεξιά είναι η βρύση του χωριού και μπροστά της απλώνεται η πλατεία που παίζουν τα παιδιά.

“Το μεσημέρι θα σου γνωρίσω και τα παιδιά του χωριού. Μόλις τελειώσει το σχολείο θα περάσουν από μπροστά. Πάντα έχω κουλουράκια και καραμέλες να τους φιλέψω. Με περιμένουν. Περίμενε κι εσύ και θα τα δεις να έρχονται!”, μου είπε η Καλλιόπη καθώς μου έδειχνε τα κατατόπια.

Το κτίσμα ήταν κληρονομιά της οικογένειας. Η Καλλιόπη είχε δύο επιλογές. Ή να το γκρεμίσει ή να το αναπαλαιώσει. Διάλεξε το δύσκολο δρόμο. Αγωνίστηκε πολύ μαζί με το σύζυγό της τον Αλκιβιάδη και την κόρη τους τη Μελίτη για να το κρατήσουν όπως ακριβώς ήταν παλιά.

Κτήριο πολλαπλών χρήσεων.  Μια κυρία μου αφηγήθηκε το γλέντι του γάμου της. Για “ένα φεγγάρι” λειτούργησε και σαν σχολείο.

“Δε θέλαμε να χαλάσουμε τίποτα. Ούτε τους διακόπτες, ούτε τις στραβές σκάλες. Θέλαμε να σώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα”, μου είπε η Καλλιόπη καθώς προχωρούσαμε.

Σκηνικά στις αυλές

Κάθε πρωί η Καλλιόπη έστηνε σκηνικά στην απέναντι αυλή, εκεί που έχει σήμερα τις αποθήκες και το κουζινάκι της. Εκεί ζυμώσαμε με τα παιδιά!

Τηνιακές τυροπιτούλες, κουλουράκια, φρεσκοστυμμένος χυμός, ελληνικός καφές, μπουγάτσα από το δίπλα φούρνο και φρούτα. Πότε βερίκοκα, πότε μήλα, πότε τοματίνια. Κάθε μέρα είχε κάτι άλλο στον μαρμάρινο νεροχύτη. Είναι – βλέπετε – η Τηνιακή Φιλοξενία.

Κάθε πρωί μαζί με τη Νεφέλη αγουροξυπνημένες, παίρναμε το πρωινό μας στην αυλή και απολαμβάναμε την απόλυτη ησυχία.
Ξέρεις, δεν είναι εύκολο να βρίσκεσαι στη μέση του χωριού και να μην ακούς τίποτα άλλο παρά μόνο τον αέρα του Αιγαίου.

Αλλά και το βράδυ που επιστρέφαμε και η Νεφέλη ξάπλωνε κατάκοπη, καθόμουν στη χτιστή σκάλα, κάτω από τη λεμονιά με τα χοντρόφλουδα λεμόνια, δίπλα στο δωμάτιο και έπινα ένα τσιπουράκι από την καράφα που με περίμενε στο δωμάτιο.  Γιατί όλα τα είχε σκεφτεί η Καλλιόπη.

Όλα τα παραπάνω, τα ζούσαμε βγαίνοντας. Γιατί αν έμπαινες δεν είχες καρδιά να βγεις από το δωμάτιο.

Το δωμάτιο-σουίτα πλήρως εξοπλισμένο με wifi, έξυπνη τηλεόραση, ζεστό νερό, κουζινάκι, απορροφητήρα σε μίνιμαλ ντιζάιν, ψυγιάκι με παγωτίνια, ντουλάπια πλήρως εξοπλισμένα με κουζινικά κ.α. Μέχρι περιοδικά και χάρτες του νησιού βρήκα στα χτιστά ράφια.

Όσο για το κρεβάτι μου… μ΄ ένα αφράτο στρώμα COCO-MAT από αυτά που ξαπλώνεις και θέλεις να σηκωθείς μετά από ένα μήνα.

Καλημέρα και τηνιακή φιλοξενία

…και τέλος το καλύτερο. Αυτή η σκάλα δίπλα από το κρεβάτι. Η σκάλα που ανεβαίνει στη σοφίτα. Στο δωμάτιο που η Νεφέλη ήθελε να μείνει για πάντα. Να μη την ενοχλεί κανείς όταν ακούει μουσική ή χαζεύει στο youtube. Στην κρυψώνα με τα μαξιλάρια και το επίσης, αφράτο στρώμα.

Ξαπλώνεις και κοιτάς το ταβάνι που βλέπει ουρανό. Αν αφαιρέσεις το προστατευτικό πανί βλέπεις τη νύχτα τ΄ αστέρια και το πρωί αν είσαι τυχερός μπορεί να πετύχεις ένα παιδάκι του χωριού να σου φωνάζει “ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑ”!

Με 3Α γιατί αν ξαναβγεις και ανέβεις από τη χτιστή, λίγο στραβή σκάλα, στην ταράτσα μπορείς να δεις όλη την ενδοχώρα. Τους αμπελώνες που βρίσκονται στη γύρω περιοχή, το εντυπωσιακό Εξώμβουργο, μερικούς περιστεριώνες, κατσικούλες, κοτούλες, πράσινο, άσπρο και μπλε. Πολύ μπλε. Όπως λέμε Tutti blu.

Αν θέλετε να ζήσετε κι εσείς την ίδια εμπειρία, να απολαύσετε την Τηνιακή Φιλοξενία, δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε μαζί τους στα παρακάτω στοιχεία.

Website: http://tuttiblu.gr/
Facebook https://www.facebook.com/tuttiblutinos/