Υπ’ ατμόν για την προετοιμασία της σαιζόν. Αλεπάλληλα τηλεφωνήματα με συνεργάτες ανά την Ελλάδα. Ένας από αυτούς από τη Σύρο. Πάστα μάραθου, σε βαζάκι.
Ήταν η αφορμή για αυτό που τριβέλιζε το κεφάλι μου σε σχέση με όλον αυτό το μάραθο που φυτρώνει στο κτήμα γύρω από το σπίτι. Αυτόν που φέρνει τις γυναίκες του χωριού κάθε Μεγάλο Σάββατο στην αυλή μας, για να κόψουν τον απαραίτητο για την βραδινή μαγειρίτσα. Αυτόν που προσπερνάω αδιάφορα πηγαινοερχόμενος. Αυτόν που επιβίωσε από την ανοιξιάτικη μανία του χορτοκοπτικού.
Είχα λοιπόν αυτή την αγωνία να μετασχηματίσω κάτι που μου προσφέρεται δωρεάν και απλόχερα σε κάτι αξιόλογο και περισσότερο ενδιαφέρον. Ένα υλικό που δεν πρωταγωνιστεί σε κανένα σχεδόν ελληνικό πιάτο, ένας μόνιμος υποψήφιος για Όσκαρ β’ ρόλου.
Ως δηλωμένος φαν της κουζίνας των Δυτικών γειτόνων μας και με αυτή την ζήλεια για την ικανότητά τους να πλασάρουν πιάτα 3 υλικών ως μάννα εξ ουρανού, έκανα την προσπάθεια. Με αμιγώς μεσσηνιακά προϊόντα. Εμπορίου και μη. Όλα τους διάσημα ανά την Ελλάδα, τα ανάγκασα σε μια κρεμώδη συνύπαρξη με το μάραθο.
Μυζήθρα αλμυρή, στη Μεσσηνία το αλάτι πάντα είναι λίγο παραπάνω απ’ όσο συνεπάγεται η λέξη στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αραχίδες, ή αλλιώς φιστίκι αράπικο, ψημένο με το τσόφλι του. Κρέμα βαλσαμικού Καλαμάτας, εδώ να πούμε ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, εκτός της Ιταλίας φυσικά, που καλύπτει το 90% της αγοράς βαλσαμικού ξυδιού με την δική της παραγωγή.
Τέλος, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ποικιλίας κορωνέικης, πρώιμης συγκομιδής.Αλάτια (εγώ δεν έβαλα), πιπέρια, παπαρουνόσποροι (εγώ έβαλα) και λοιπές προσωπικές αλλαγές είναι καλοδεχούμενες σε αυτό το πέστο, καθώς σε γενικές γραμμές είναι ουδέτερο και λιπαρό γευστικά. Στη μύτη και την επίγευση κρύβεται το μυστικό.
ΥΛΙΚΑ για 3 άτομα
- Μάραθος ½ μάτσο.
- Μυζήθρα αλμυρή 150γρ.
- Καθαρισμένες αραχίδες 150γρ.
- 3-4 φυλλαράκια φρέσκιας ρίγανης
- Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο 50γρ.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Κατά τα εργένικα ή τεμπέλικα πρότυπα, μπαίνουν όλα τα υλικά σε μούλτι, πατάμε το κουμπί και σε πολύ λίγο είμαστε έτοιμοι. Ίσως κάποιοι να προτιμούν ένα πιο πολτοποιημένο αποτέλεσμα, αλλά προσωπικά προτιμώ να νιώθω κομμάτια φυστικιού στο
δόντι, κατά τα ιταλικά πρότυπα των πέστο (όχι του εμπορίου).
ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑ
Δεν θα κρυφτώ, ούτε από την διατροφολόγο, ούτε από την σύντροφό μου. Με μακριά λαζάνια το έφαγα. Και τρίβοντας λίγη ακόμη μυζήθρα. Επίσης, αραίωσα το πέστο με μισό φλιτζάνι νερό από τα ζυμαρικά, ανακατεύοντάς τα όλα μαζί.
Θα σέρβιρα με ένα Ασύρτικο δεξαμενής ή ένα ιταλικό Πεκορίνο (όχι το τυρί) και γενικά με λευκά κρασιά υψηλής οξύτητας, για να σβήνουν τη λιπαρότητα του ελαιολάδου και των φιστικιών.
Αυτό ήταν ένα άρθρο, για μια απλούστατη συνταγή, που θα μπορούσε να σας απασχολήσει 1-2’ διαβάζοντάς το.
Τελικά, ήθελα να σας πω μόνο μια φράση: Ποτέ μη γυρνάτε σπίτι με άδεια χέρια. Απλώστε και κόψτε. Μετά μαγειρέψτε το.
Υ.Γ. Υλικά για 3 άτομα, γιατί εγώ πάντα τρώω και δεύτερο πιάτο.
