Όταν σκέπτομαι την λέξη έρωτας… πάντα στο μυαλό μου έρχεται το γράμμα Μ. Όχι από τα μωρά αγγελούδια του Ραφαήλ, ούτε από τις εννέα Μούσες που τόσο πολύ τον υμνούσαν, αλλά από το Μωσαϊκό…

Εκείνο το γλυκό των παιδικών μας χρόνων, που γέμιζε γλύκα την ψυχή μας τα καλοκαίρια. Εκείνο που πάω στοίχημα, είχες ξεχάσει και τώρα σου το θύμισα. Εκείνο που σε άφηνε πάντα χορτάτο από την ζωή, λίγο πριν κοιμηθείς, αλλά θα ήθελες κι άλλο, κι άλλο και ποτέ, μα ποτέ δεν ήταν αρκετό. Που κολλάει τώρα θα μου πεις το Μωσαϊκό με τον έρωτα…

Εδώ είναι που αρχίζει το παιχνίδι αγαπητοί μου…

Μια φορά και ένα καιρό, όταν ήμουν σπουδάστρια στην σχολή διακόσμησης, ο αγαπητός μου κύριος Μάνος – κι άλλο Μ παρεμπιπτόντως – ο καθηγητής μου στην ιστορία τέχνης, έκανε αυτό που έκανε πάντα, όταν ήθελε να ξεφύγει από τα στενά όρια της τετριμμένης διδασκαλίας. Βρήκε ένα θύμα και έκανε μια ερώτηση, απαιτώντας απάντηση, πέρα του συνηθισμένου. Εκείνη την ημέρα είχα αργήσει όπως πάντα… και όπως πάντα, το μάτι του στάθηκε πρώτα σε μένα.

« Λοιπόν “μήλο της έριδος”», έτσι με φώναζε, « θα μας κάνεις την τιμή να απαντήσεις σε ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ανθρωπότητας»; Τώρα την πάτησα σκέφτηκα, και μου ήρθε η κεραμίδα….

«Πες μας τι είναι έρωτας»;  τι να του έλεγα πρωί πρωί…

Οι επιλογές μου ήταν δυο, ή θα του έδινα μια τετριμμένη και περισπούδαστη απάντηση, όπως εκείνες στα κοριτσίστικα λευκώματα, που έφερναν τα αγοράκια σε αμηχανία: έρωτας είναι – δυο ψυχές με κοινή σκέψη δυο καρδιές που χτυπούν σαν μια – το θυμάστε πιστεύω, η οποία αν και θα με απάλλασσε από περισσότερες ερωτήσεις, θα προκαλούσα όμως την απογοήτευση του, θα δοκίμαζα τα νεύρα του και θα τον οδηγούσα σε μια σειρά από πειράγματα εις βάρος μου, για μέρες.

Η άλλη μου επιλογή, ήταν να βρω κάτι που θα μιλούσε στο μυαλό και την καρδιά του ταυτόχρονα, κάτι που ομολογώ, ήταν πολύ δύσκολο, γιατί τότε διαπίστωσα, ότι δεν ήξερα ακόμα, τι θα πει έρωτας, δεν είχα καμία εμπειρία πάνω σε αυτό το φτερωτό τερατάκι… αγγελάκι ήθελα να πω.

Πρόβλημα!

Έπεσα σε βαθιά περισυλλογή, για τα μάτια του κόσμου, μέσα μου όμως μαίνονταν καταιγίδα. Άρχισα να ψάχνω τις αποθήκες του μυαλού μου, κάτι πολύ δύσκολο για μένα το πρωί, να ξεσκονίζω και να ξαραχνιάζω σκέψεις και καταστάσεις, χωρίς όμως να βρίσκω τίποτα, που να μπορεί να περιγράψει αυτό το συναίσθημα με αληθοφάνεια και βάθος. Τίποτα… εκτός από ένα ανεπαίσθητο χτυποκάρδι, στο γυμνάσιο και μετά το χάος…

Εκεί λοιπόν, που ετοιμαζόμουν να την “πατήσω” και να πετάξω μέσα στην απελπισία μου, ότι μου έρχονταν στο μυαλό, ω του θαύματος, ενεργοποιήθηκε αυτό που με έσωζε πάντα, όταν κάτι με έφερνε σε δύσκολη θέση.

Πήρα βαθιά ανάσα, χαλάρωσα, η καρδία μου έχασε ένα χτύπο, άφησα όλες τις γεύσεις και τα αρώματα του παρελθόντος να βγουν στην επιφάνεια, όλες εκείνες οι στιγμές, που ως παιδί ανακατευόμουν στα πόδια των γυναικών, ήρθαν στο μυαλό μου, τότε που εισέπνεα λαίμαργα και έδενα άπληστα τις γεύσεις στην ψυχή μου.

Μεταφέρθηκα στην κουζίνα της θείας Ιφιγένειας, την στιγμή ακριβώς που έφτιαχνε ένα από τα αγαπημένα μου γλυκά, το Μωσαϊκό φυσικά. Η καρδιά μου συντονίστηκε με το μυαλό μου, και άρχισα επιτέλους να περιγράφω, τι θα πει έρωτας…

Ένα χτυποκάρδι, ένα όνειρο σαν μαύρη σοκολάτα και κακάο μαζί.
Άρωμα βανίλιας για το τσίμπημα της γεύσης.
Η γλύκα του ζαχαρούχου, να μένει στο στόμα την ώρα που καθάριζα το κουτί, με ένα μικρό κουταλάκι.
Η πληρότητα της μαργαρίνης, και τέλος η αμαρτωλή μυρωδιά από το κονιάκ, να κοντράρει την σταθερή επαφή με την γη, μέσα σε ένα πακέτο από μπισκότα πτι μπερ.

Ο αγαπητός μου κύριος Μάνος πήρε την απάντηση του, εγώ βγήκα από την δύσκολη θέση και ο έρωτας… αχ ο έρωτας, μπήκε κάποτε στην ζωή μου… μόνο που… ακόμα και το μωσαϊκό δεν μπορούσε να τον περιγράψει, πιστέψτε με, αν και το έφτιαχνα συχνά και το τιμούσαμε πάντα, όπως του άξιζε.

Μ, λοιπόν όπως ο έρωτας, όπως το Μωσαϊκό, γιατί από τότε καλοδέχομαι κάθε πρόσκληση και αφήνω τα αισθήματα, να χορεύουν με της αισθήσεις.

Δέχομαι προσθήκες στα συστατικά, γιατί έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν είναι δεδομένο, και οτιδήποτε καινούργιο, μας φέρνει πιο κοντά στην ατελή τελειότητα του έρωτα.

έρωτας ή Μωσαϊκό χωρίς αυγά

Υλικά

250  γρ. μαργαρίνη σε θερμοκρασία δωματίου
8 κ.σ. κακάο
120  γρ. κουβερτούρα
1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
1 βανίλια
¼ φλιτζάνι κονιάκ (προαιρετικά)
1 ½ πακέτο πτι μπερ

Εκτέλεση

Λιώνουμε την μαργαρίνη σε μπεν μαρί. Προσθέτουμε το ζαχαρούχο, την κουβερτούρα, το κακάο, και ανακατεύουμε πολύ καλά. Κατεβάζουμε και αφήνουμε να κρυώσει για λίγο.
Στην συνέχεια προσθέτουμε την βανίλια, το κονιάκ, τα σπασμένα μπισκότα και αφήνουμε για 20΄ να πήξει.
Στρώνουμε λαδόκολλα σε ένα σκεύος, ρίχνουμε το μείγμα και τυλίγουμε σε ρολό.
Τοποθετούμε το ρολό στο ψυγείο και αφήνουμε να παγώσει και να σφίξει καλά.
Εγώ το τοποθετώ σε μακρόστενη φόρμα για κέικ.

Υ.Γ.
Ε: όπως Έρωτας
Μ: όπως Μωσαϊκό
Λ: όπως Λεύκωμα

Ευχαριστώ για την πρόσκληση – πρόκληση αγαπητή μου Γιάννα Μπαλαφούτη το παιχνίδι δικό σου τώρα…

της Μηλιάς Μπελεγρή